اگر کسي را دوست داشته باشي ،نمي توني توي چشم هاي اون زل بزني... نمي توني دوريش را تحمل کني... نمي توني بهش بگي که چقدر دوستش داري... نمي توني بهش بگي چقدر بهش نياز داري ... واسه همينه که عاشق ها ديوونه ميشن

زندگی عشق است افسانه نيست آنکه عشق راآفريد ديوانه نيست

عشق ان نیست که هر لحظه کنارش باشی عشق آن است که پیوسته به يادش باشي

اگه تورو خواستن اشتباهه اگه باتوبودن اشتباهه اگه عاشق توبودن اشتباهه اگه واسه تومردن اشتباهه پس توبهترين و قشنگترين اشتباه زندگي من هستي

بياامشب به من محرم شواي اشک / بیا امشب تو هم با غم شوای اشک
بیا بنگر دلم تنها شده / باز بیا قلب مراهمدم شو ای اشک
من آن گلبوته خشک کویری / بيابرروی من شبنم شوای اشک
رهاکن ميل ماندن در دو چشمم / تو جاری بر رخ زردم شواي اشک

زندگي در گرو خاطره هاست ؛

خاطره ها در گرو فاصله هاست ؛

فاصله ها تلخ ترين خاطره هاست

به همان قدر که چشم تو پر از زیباییست / بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهاییست
چند وقت است که بازیچه مردم شده ام / گر چه بازیچه شدن هم خودش دنیاییست .

 

دنيا را بد ساخته اند ......... کسي را که دوست داري،تو را دوست نمي دارد . کسي که تورا دوست دارد ، تو دوستش نمي داري اما کسي که تو دوستش داري و او هم تو را دوست دارد به رسم و آئين هرگز به هم نمي رسند و اين رنج است ... زندگي يعني اين....

شايد آن روز كه سهراب نوشت : تا شقايق هست زندگي بايد كرد
خبري از دل پر درد گل ياس نداشت
بايد اينجور نوشت
هر گلي هم باشي
چه شقايق چه گل پيچك و ياس ؛ زندگي اجبارست

در اين شب ها چه خاموشم /    به ياد تو هم آغوشم

به من گفتي وفادارم  /  چه شد کردي فراموشم